TROCHĘ O WODNIKACH cz. I

od 20 stycznia do 18 lutego

znak: męski, zimowy

żywioł: powietrze

władca: Saturn i Uran

dzień: sobota

liczba: 8

kolor: ciemnofioletowy

kamienie: cyrkon i granat

metal: uran

Tego posta pisałam chyba najdłużej. Kilka razy podchodziłam do niego.  Dlaczego? Otóż nie kocham przedstawicieli tego znaku. Nie żebym doznała jakiejś szczególnej krzywdy z ich strony, ot po prostu kontakty jakie miałam z przedstawicielami tego gatunku jakoś mnie do nich nie przekonały.

Zakładam, że miałam zwyczajnego pecha i poznawałam WODNIKI - negatywne. Zupełnie też nie rozumiem dlaczego w moim życiu tak dużo WODNIKÓW się przewinęło. To zapewne dlatego, że mój ascendent jest w znaku WAGI i ich planety osobiste uderzały w niego trygonem.  Odbierali mnie, jako WAGĘ i lgnęli do mnie. A jak tu typowy znak wodny, działający emocjonalnie, ma zafunkcjonować ze znakiem powietrza? TO SIĘ ABSOLUTNIE NIE UDA.

WODNIKIEM był mój ojciec, na co wpływu nie miałam, ot rodzinne powiązanie. WODNIKIEM mój były przyjaciel, sporo koleżanek i masa kolegów. WODNIKIEM jest moja przyjaciółka, ale ona jakby odbiegała od wzorca.

I jak zwykle opiszę WODNIKI posiłkując się jedynie swoimi osobistymi doświadczeniami.

Zacznę od tego, że WODNIKI są myślicielami... jedne z nich myślą o swoich bliskich, o rodzinie, inne jedynie o sobie... WODNIKI są najbardziej egoistyczne i egotyczne, niestety. I tutaj, moja przyjaciółka w całej rozciągłości jest typowym WODNIKIEM, ale na tym podobieństwo się kończy.

Mój ex WODNIK totalnie niewierny był... Nie musiał, ale chciał. Ciągle nieobecny, a jak już obecny, to i tak jakby go nie było... Wymagał kompletnej obsługi. I jabłko trzeba było mu obrać i pokroić,  bo jak to jeść jabłko w całości?  Dla zdrowia ciągle gdzieś spacerował, coś zwiedzał... właściwie nie wiadomo było, co robi poza domem. Ciągle filozofował, oceniał i osądzał... Uczciwie przyznam - dobrym obserwatorem był. I ogromnie egoistyczny był. Chociaż nie powiem, na swój sposób o moje sprawy dbał, interesował się moimi finansami, starał się je pomnażać... za 20 % od zysku. Bo WODNIKI interesowne są bardzo.

ZAKOCHANY WODNIK

Trudno nie zauważyć, że WODNIK się zakocha. To właśnie WODNIKOM źrenice rozszerzają się najbardziej.  Zyskują wtedy na urodzie, bo rozszerzone źrenice dodają urody. 

Jakiś czas temu patrzył na mnie taki właśnie zakochany WODNIK. Wydał mi się taki piękny, chociaż wcale urodziwy nie był. Można było utonąć w jego oczach....

Początkowo ukrywa swoje uczucia, ale one rozsadzają go od środka. Jego myśli krążą wokół ukochanej osoby nieustannie. I choćby nie wiem jak starał się ukryć swoje uczucia, robi to nieudolnie bardzo.

Moja znajoma WODNICZKA swego czasu zakochała się platonicznie w pewnym panu. On oczywiście nie był nią w ogóle zainteresowany... ale nie mógł nie zauważyć, jej dziwnego zachowania: rozmarzonego wzroku i trzęsących się rąk. Właściwie trzęsła się cała. Wkrótce stała się obiektem żartów... bo, tak jak i on to zauważył, tak i zauważyli inni. Po latach powiedziała, że łączyła ich duchowa miłość... a jak on na nią patrzył?!?!

Bo WODNIKI są tak dalece skupione na tym, co czują, że nie zważają na partnera i nawet nie zauważają, że on  nie odwzajemnia ich uczuć. Skupione na tym jedynie, co ich ku danej osobie przyciąga, widzą uczucia tam, gdzie ich w ogóle nie ma.  I po mistrzowsku przekłamują rzeczywistość. No, bo jakby ich ktoś śmiał nie chcieć? Kochał duchowo, ale okoliczności były nie przychylne itp. przekłamania.

Inny WODNIK z kolei, równie czytelny jak owa WODNICZKA, jak wyznawał swoje uczucia pewnej pani, tak się delektował tym, co odczuwał, że właściwie owa pani nie miała żadnego znaczenia... liczyło się jedynie to, jakie uczucia w nim wzbudzała. 

Kolejna WODNICZKA swój obiekt uczuć praktycznie molestowała. Nachodziła, wydzwaniała, bezustannie szukała pretekstów do spotkania. I jakoś nie zauważała jego niechęci i wręcz pogardy w jego oczach. Swoją miłość do niego, traktowała, jako miłość  obopólną.

INTELIGENTNY WODNIK

WODNIKI to inteligentni myśliciele, osoby wyjątkowo żywe, ruchliwe i z ogromną potencją  twórczą i intelektualną. Bywają wśród nich osoby nieprzeciętnie inteligentne, ale zdarzają się również ograniczone tumany, które i tak uważają, że są mądre i nie tuzinkowe. 

Mój ex przyjaciel był tak błyskotliwy, tak inteligentnie przebiegły i mądry przy tym, że czułam się przy nim normalnie głupia jak but. Encyklopedyczna wiedza!! Właściwie na wszystkim się znał i wszystko wiedział. Dobrze, że miał na tyle przyzwoitości, że od czasu do czasu zachwycał się moją inteligencją. Zapewne robił to dlatego, że był inteligentny po prostu. Czułam, że nie dorastam mu do pięt. Poza tym mądry życiowo był... W działaniu energiczny, konsekwentny i skuteczny. Nic mu nie umykało., żaden drobiazg. Wszystko widział, wszystko zauważał.. Sęk w tym, że ja zawsze czułam, że swoją inteligencję  i przebiegłość wykorzysta również przeciwko mnie. I tak się też stało.

I to był chyba jedyny, przeinteligentny WODNIK, jakiego znałam. 

Zakładam, że takich WODNIKÓW jest o wiele więcej, ale ja nie o wszystkich ludziach, z jakimi miałam do czynienia, wiedziałam spod jakiego są znaku. Nie powiem bardzo mi imponował swoją mądrością, inteligencją i żywym zainteresowaniem światem i ludźmi, jakie wykazywał.. bo ciekawy był świata ogromnie... ale na tym koniec. 

Z kolei znajoma, oczywiście WODNICZKA dużo gadała, w kółko to samo do znudzenia.... Popisywała się wiedzą, której tak faktycznie nie miała... Twierdziła na przykład, że bez problemu dogada się z Francuzem, bo uczyła się francuskiego aż 2 lata, całe dwadzieścia lat temu. Pouczała mnie, jak powinnam prowadzić samochód... chociaż jej przygoda z samochodem miała miejsce 10 lat wcześniej i zakończyła się na niezdanym kursie na prawo jazdy. A jak się wymądrzała... Pomyślałby ktoś, że doktor nauk... jakichkolwiek.

WODNIK EGOISTA

Każdy WODNIK jest bardzo skupiony na sobie i swoich potrzebach. Tak, tak, to właśnie WODNIKI według mnie są najbardziej egoistyczne. Skupione na sobie maksymalnie... 

Typowym przykładem skrajnego egoisty był mój tata. Od rana do wieczora: ja, mi, mnie, moje.  Gdyby powiedzieć o nim twórczy umysł... to zapewne byłaby lekka przesada, chyba, że w sensie tworzenia czegoś dla siebie. O, to, to tak. W domu był rzadkim gościem. Ciągle go gdzieś gnało. W twórczy sposób realizował swoje potrzeby. Rodzina była dla niego ciężarem. Swego czasu powiedział do mamy: twoje bachory. W domu nic nie zrobił, w niczym nie pomógł.  Zero zaangażowania w sprawy rodziny. Jego zaangażowanie kończyło się daniu mamie wypłaty... i z całą resztą musiała sobie radzić sama. Bardzo było mi żal mamy. Była tak nieszczęśliwa przy swoim WODNIKU, że nie da się tego opisać.

Mój ex przyjaciel bardzo przypominał tatę. Wiertarka w jego rękach? Młotek? Też coś. On ma sprawy do załatwienia jakiekolwiek... gdziekolwiek i to pilne!!!

Moja znajoma WODNICZKA z kolei za egoizm powinna dostać medal. Nikt i nic się dla niej nie liczył poza nią samą. Mieszkałam z nią przez jakiś czas razem. Miałam okazję zobaczyć WODNIKA od tej, chyba najgorszej strony. Sobie pojem, się opiorę, zrobię sobie....  itp. itd. 

Gdy chodziło o jej sprawę czy jej interes, upierdliwa w stopniu najwyższym była. Kiedy miałam jej załatwić pracę wydzwaniała po kilka razy dziennie: jesteś moja przyjaciółką, jesteś mi bardzo bliska... żeby w chwili, kiedy firma po niepotwierdzonej diagnozie artrozy podziękowała mi za prace... w ogóle się mną nie zainteresować, ani moim zdrowiem. NICZYM DOSŁOWNIE. Ona jedynie martwiła się o swoje miejsce pracy. I skamlała, bo przecież ona ma taką sytuację.... Ona musi pracować.

Kiedyś, kiedy jej skrajny egoizm  już mi nieźle dojadł, powiedziałam jej w oczy: poza czubkiem własnego nosa nic nie widzisz. Gdyby ktoś koło Ciebie zachorował, to byś się martwiła jedynie o to, że oto na Ciebie spada problem... ta osoba nie miałaby dla Ciebie żadnego znaczenia. Nie pomyliłam się ani na jotę. Tak, tak, WODNIKI są do bólu i skrajnie skupione na sobie.

TROCHĘ O WODNIKACH cz. II