Co dłonie mówią na temat charakteru człowieka

• Dłonie mocno złożone i ze splecionymi palcami znamionują zadowolenie i pewność siebie
• Dłonie złożone,ale palce nie splecione,oznaczają impulsywność,naturę gracza i pyszałka
• Dłonie, stykające się tylko końcami palców świadczą o niestałości, uleganiu wpływom, skłonności do przekazywania steru kobiecie.
• Dłonie oparte lekko jedna o drugą to wspaniałomyślność.
• Dłonie złożone pustym wnętrzem do siebie, skąpstwo.

Mężczyzna, który jedną dłonią obejmuje przegub drugiej, jest stały w uczuciach, zrównoważony i można na nim polegać. Z takim mężczyzną kobieta powinna się wiązać.

• Regularne mierzenie palcem wskazującym w ludzi i przedmioty

Jeśli ktoś w trakcie rozmowy często wyciąga  palec wskazujący, jest zwykle arogancki, przynajmniej gdy jest przekonany o swoich racjach lub gdy chce do nich przekonać rozmówcę.

• "Mówienie" dłońmi

Gdy ktoś podczas rozmowy żywiołowo gestykuluje dłońmi, uchodzi za nerwowego i nadgorliwego.Ma skłonność do przeciwstawiania się,,bez żenady i nie przykładając wagi do dobrego wychowania, wszystkim regułom stosunków międzyludzkich. 

W krytycznym, życiowym położeniu łatwo wybucha. Naraża się na niebezpieczeństwo podejmowania przedwczesnych decyzji, by często, równie szybko, zmienić poglądy.

• Samodyscyplina w ruchach

Jeśli ktoś posługuje się w mowie powściągliwymi i niemalże  obliczonymi gestami, będzie zwlekał z przyjęciem nowych pomysłów albo z trudem zdecyduje się na nową metodę pracy. Będzie potrzebował wiele czasu,aby podjąć decyzję. Ale gdy się raz zdecyduje, będzie cierpliwie przy niej trwał.

• Kołysanie ramionami

Jeśli ktoś, idąc ulicą, kołysze ramionami albo wręcz wykonuje przesadne ruchy dodające animuszu, nie zanadto troszczy się o zdanie innych ludzi.

• Ręce w kieszeniach

Wkładanie wciąż rąk do kieszeni pozwala z jednej strony rozpoznać ostrożność, ale z drugiej również swego rodzaju niepewność. Taka osoba nie chce,by ktoś patrzył jej na ręce.

• Ukrywanie powierzchni dłoni

Jeśli ktoś podczas rozmowy nieustannie stara się ukryć powierzchnie dłoni (na przykład pocierając je, składając lub zaciskając), okazuje brak wewnętrznego przekonania o słuszności tego, co mówi i często też brak szczerości. Nie gra w otwarte karty.

• Ramiona oparte na stole

Układanie rąk na stole, a wręcz opieranie na nich głowy, oznacza skłonność do poufałości. Taki gest oprócz nadmiaru zaufania do siebie objawia również aktywny i skory do rozrywek charakter. Jeśli ktoś zachowuje się w ten sposób,nie troszczy się zbytnio o środki, którymi osiąga swój cel.

• Dłoń wyprostowana wewnętrzną powierzchnią do góry

Dłoń otwarcie wyciągnięta w geście powitania, wewnętrzna powierzchnia dłoni zwrócona do góry świadczy o otwartości, sympatii i zdecydowaniu - przynajmniej w momencie powitania.

• Dłoń wyprostowana wewnętrzną powierzchnią do dołu

Dłoń podana do powitania z wahaniem, odwrócona wewnętrzną powierzchnią do dołu, zdradza brak otwartości, ale zdecydowanie. Jeśli więc rozmówca w ten sposób podaje rękę po naradzie, można wnosić, że nie chce tego,czego życzyłby sobie jego partner, nawet jeśli jeszcze tego nie przyznał.

• Nerwowe ruchy palców

Jeśli ktoś podczas rozmowy nie wie, co zrobić z rękami, składa papier, kruszy chleb, albo na przyklad przesuwa  tam i z powrotem przedmioty znajdujące się na biurku,jest zdenerwowany rozmową. Czuje się skrępowany. Ucieszy się, gdy rozmowa dobiegnie końca, albo gdy przynajmniej zmieni się jej temat.

-  Dłoń zimna, miękka, gruba; bierność umysłowa, skłonność do ogólnej gnuśności, zewnętrzny spokój.

-  Dłoń zimna, delikatna, mocno napięta; oznaka gwałtownych zmian nastroju, namiętności, nagłego przypływu emocji i skłonność do równie nagłych depresji.

-  Dłoń nazbyt ciepła  lub gorąca; namiętność wyższa od przeciętnej, potrzeba pełnego zaangażowania.

-  Dłoń sucha, chłodna, o skórze niemal pergaminowej; oziębłość, kierowanie się wyłącznie rozsądkiem, brak optymizmu.

-  Dłonie nagle wilgotniejące, na przykład wskutek emocji, czy podczas spotkania z ludżmi; oznaka kompleksów niższości i wielkiej wrażliwości.

                                                                                                              autor Victoria Cantoni.