MROCZNY CZAS

GRUDZIEŃ mija mi pod górującą WIEŻĄ. Z nagłymi problemami za sprawą X mieczy i... tak jest.

1. VIII mieczy 2. Król pałek LEW 3. V kielichów 4. II pałek 5. VI mieczy 6. Król monet BYK 7. X mieczy 8. Rycerz pałek STRZELEC 9. walet pałek 10. V mieczy 11. IX mieczy 12. WIEŻA 13. IX denarów

Miałam nadzieję, że mojemu kręgosłupowi absolutnie NIC nie grozi, a jednak... dostało mu się równo. Taka byłam dzielna, że dźwignęłam więcej niż trzeba i... po temacie. Zareagowałam szybciutko: termoforek, polopirynka, siedzonko, ale gdy tylko poczułam się lepiej wzięłam się do roboty, bo przecież święta tuż, tuż. Niepotrzebnie pomachałam sobie mopkiem po kafelkach i masz Ci los: chrupnęło, strzeliło i... noc z bańki. 

Gdy tylko byłam w stanie jakoś funkcjonować, zebrałam się w sobie i pojechałam do lekarza po ratunek. Lekarz podszedł do mnie całkiem poważnie i z racji, że od lat omijałam lekarzy szerokim łukiem, wysłał mnie na wszelkie możliwe badania, zrobił EKG, sprawdził poziom cukru, ciśnienie, a na bóle kręgosłupa przepisał mi Poltram Combo. Zalecił 3 tabletki dziennie. Jak mi się poprawi, to mam brać tylko tabletkę na noc, bo za dnia... jakoś się rozchodzę.
 Nakazał mi też, mierzyć ciśnienie 2 razy dziennie i przyjść za 10 dni z wynikami krwi i rozpiską ciśnienia, a wtedy dobierze mi leki.
Dzielnie brałam tabletki, chociaż jedynie wtedy, gdy nie siadałam za kierownicą. Wychodziło na to, że 2 tabletki dziennie, ale i tak spałam więcej niż zwykle, właściwie to najchętniej wcale bym z łóżka nie wstawała, a ciśnienie o dziwo... skoczyło mi niemiłosiernie wysoko. 
Koniec, końców lek musiałam odstawić, bo: przestałam w ogóle jeść i pić, a z czasem ... zaczęłam wywracać się o własne nogi.  
Powoli doszłam do siebie, chociaż wciąż czuję, że mam kręgosłup. Przyznaję, że noce stały się... bezsenne, a wczoraj skapitulowałam i znowu wzięłam Poltram Combo, coby chociaż trochę pospać.
Mojej kochanej MERIVIE sprezentowałam nowy alternator! 
Cieszyłam się jak głupia: 
HURRA jakie ja mam silne światła!!! 
HURRA ja widzę pobocze!!! 
Mojej radości nie było końca!!! 
Cieszyłam się tak 1 dzień!!! 
Wybrałam się zdać stary alternator i odebrać za niego kaucję. Dojechałam ledwie do sklepu!!! ALTERNATOR padł jak długi. Kierownica zesztywniała, na stałe zaświeciła ikonka akumulatora i... WIEŻA jak NIC.
Za radą pana ze sklepu, pojechałam do... KUBY - elektryka. Jakoś dojechałam, chociaż świateł nie włączałam.
KUBA zmierzył parametry i potwierdził, że alternator nie ładuje. Zajrzę, zobaczę, bo może tylko pasek się poluzował. 
Po chwili zawołał mnie i mówi: niech pani spojrzy na czym pani jeździ!!! TO NIEBEZPIECZNE!!! 
Prawa sprężyna wisiała sobie luźno. 
Przecież nie tak dawno byłam na kontroli technicznej, prosiłam o sprawdzenie resorów, bo coś mnie znosiło na lewo. Dostałam wtedy prikaz wymiany sworznia, co też na cito uczyniłam!!!
Auto zostawiłam chłopakom, bo widząc taką dyndającą sprężynę, świadoma, że alternator nie ładuje, nie będę ryzykowała własnym życiem, no powiedzmy... przynajmniej zdrowiem.

Taki to mam cudowny grudzień!!!

I chwilami Bogu dziękuję, że otumaniona opioidem, nie stawiałam sobie tygodniówki, bo najpewniej widząc mroczne proroctwo, ręce by mi opadły do samej ziemi. 

Ratuje mnie jedna myśl: że wszystko jest po COŚ. 
Kto wie, może gdyby alternator działał idealnie, nie dowiedziałabym się, że sprężyna sobie pękła i dynda, a ja tak naprawdę jeżdżę bardzo niebezpiecznym autem? Może po to jestem unieruchomiona na mojej zabitej dechami wsi, bo jadąc gdzieś tam, miałabym kraksę lub wypadek? 
Swoją drogą, że też elektryk montujący mi alternator dyndającej sprężyny nie zauważył?

Drzewiej jeździłam rowerem po moim rodzinnym mieście.  Jeździłam tak sobie z  moją PYSIĄ. Ona swoim rowerkiem, ja swoim. A to na działkę, a to na spacerek.  Gdzie nam tylko przyszło do głowy. Było super. Nie miałam żadnej wywrotki. 

Po mroźnej zimie, jak zwykle wróciłyśmy do rowerków. Ledwie ujechałyśmy kawałek, ja trach i leżę jak długa. Pozbierałam się i wsiadłam na rower. Potem miałam kolejną wywrotkę, aż w końcu, tak skutecznie spadłam z roweru, że się powykręcał na wszystkie możliwe strony, a ja długo leczyłam zapuchniętą twarz.
Wtedy, byłam pewna, że te moje wywrotki, to są ostrzeżenia... I najpewniej, dzisiaj też jest dokładnie tak samo... 
Przyjdzie czas, że czarne chmury wiszące złowieszczo nade mną się rozwieją, a wtedy spokojnie będę mogła usiąść za kierownicą...

Tylko kiedy się w końcu skończy się ten mroczny czas?

A może zapodać sobie jakiś ochronny rytuał? Całkiem dobry pomysł.
OCHRONNA BAŃKA