Trach i już po związku...

Pod rozwagę, wszystkim paniom, które dopiero co, wchodzą, powolutku w związek.

Jakiś czas temu pisałam o związku BRUTALNIE PORZUCONEJ. Nie widziałam tej znajomości... w perspektywie. Mało tego, nawet ją przed facetem ostrzegałam. BRUTALNIE PORZUCONA, uczciwie powiedziawszy - olała moje karty. Nie bardzo rozumiem: dlaczego sobie u mnie wróży, skoro i tak, ma moje karty w przysłowiowym nosie, olewa ostrzeżenia. MIŁOŚĆ nie może być przecież aż tak ślepa? Desperacja i owszem - TAK, MIŁOŚĆ - NIE. Różowe okulary? No jakby nie było, również przez nie się widzi, tyle, że zafałszowany kolorystycznie obraz. 

Pomimo moich nieciekawych kart, nie wróżących dobrze jej znajomości z panem z portalu, BRUTALNIE PORZUCONA związek kontynuowała, ba zacieśniała, bo pan odezwał się dokładnie tak, jak prorokowały karty. O tym, że weszła głębiej, dowiedziałam się z facebooka, bo wszem i wobec, całemu światu oznajmiła, że jest w związku. Zmieniła zdjęcie profilowe, na którym widniała już w objęciach "swojego pana i władcy"... tyle, że już 2 dni później bombardowała mnie o karty z pytaniem czy się zejdą, bo z nim zerwała. 

Tak płakałam, tak cierpiałam, zobacz czy on się odezwie? To po co z nim zrywałaś, skoro Ci na nim zależy? Bo mam swój honor. Chyba godność, pomyślałam, ale co tam, niech będzie honor. Nie bardzo wiem co zaszło, nie bardzo wiem, cóż on takiego zrobił, że musiała z nim zerwać, ale musiało to być COŚ naprawdę niefajnego. BRUTALNIE PORZUCONA ograniczała się jedynie do pisania, co oznaczało, że niekoniecznie chce mi powiedzieć w czym problem. Z facebooka zniknęły zdjęcia, ale pozostała informacja, że jest w związku. Smutne, ale czy to mądre tak obwieszczać światu po 3-ech czy 4-ech tygodniach znajomości? Ja, osobiście, niekoniecznie bym miała pewność, co ze znajomości wyniknie... wszak miesiąc znajomości, na które składa się kilka spotkań, jeszcze stałym związkiem nie pachnie... ale co ja tam wiem?

Karty potwierdziły, że kontakt będzie, ale związku na pewno nie. Dlaczego Ela? Dlaczego?

Już nie odpisałam, bo przecież już dawno mówiłam, że żadnej MIŁOŚCI jego do niej nie widzę. Musiałabym ponownie nią wstrząsać, ranić i dobijać. Inaczej się słucha mało optymistycznych kart, kiedy facet obok mówi: kocham Cię, tęsknię, a inaczej, gdy jego już obok nie ma.

Kiedy tak sobie myślałam o niej, o facecie z neta, o całej tej relacji całej zbudowanej na piasku, właściwie to na iluzji, to doszłam do wniosku, że naprawdę najgorszym doradcą jest desperacja i usilna chęć pokazania światu, że kogoś mamy. Jakaś taka dziwna chęć pokazania innym, że nie jesteśmy gorsze, że ktoś chce z nami być, że w ogóle się nami zainteresował.  Z czego to wynika? Z poczucia małej wartości, najpewniej. Fakt, że kobieta jest sama, wcale nie znaczy, że jest gorsza!!! 

Jedno jest pewne, że nie chce być z kimkolwiek, żeby nie powiedzieć - z byle kim, bo pewnie, nie jednego pana bym uraziła. Nasza wartość, jako kobiety wcale nie jest większa, gdy obok nas śpi facet. No, może powietrze czystsze... ale to tak żartem. 

W każdym razie, jednak czasami należy posłuchać kart. Nie żeby zaraz modelować sobie życie kartami, ale wziąć pod uwagę co mówią... Jak najbardziej traktować je przymrużeniem oka, ale trochę baczniej przyglądać się nowo poznanemu mężczyźnie... nie wyłączać logiki, a różowe okularki czasami należy zdjąć z noska.

A wpis na facebooku umieścić dopiero wtedy, gdy mamy absolutną pewność, że TO jest właśnie TEN mężczyzna i gdy... naprawdę jesteśmy w związku.

MUCHY BIERZE SIĘ NA MIÓD