Jak będzie w Polsce do końca tego roku?

Wiem, że bardzo mało dni zostało do końca roku. Jednakże mało optymistyczna wizja pana Krzysztofa natchnęła mnie do spojrzenia w karty.

1. AS mieczy 2. X pałek 3. X denarów 4. walet pałek 5. II kielichów 6. PUSTELNIK 7. VIII pałek 8. GŁUPIEC 9. IX denarów 10. VI denarów 11. SPRAWIEDLIWOŚĆ 12. walet denarów 13. Król denarów BYK

X pałek w negatywie to jak nic - tyrania w całej okazałości! Wszystko będzie zależało od widzi mi się rządzących. 

Jednym słowem - wesoło nie będzie! Przed nami rządy tyrańskie. 

Równie niebezpiecznie wygląda X denarów na działaniu i wskazuje, iż ktoś troskliwie zajmie się naszymi finansami. Ciekawy wątek, może dziwny i niewiarygodny, ale wyłania się jednak w kartach, a który również nie wygląda ciekawie.

GŁUPIEC wskazuje na niewiedzę, brak rozeznania, czyli kompletne ogłupienie. 

Ja nie wykluczam celowego wprowadzania ludzi w błąd.

Czasem zbyt duża dawka wiedzy również powoduje ogłupienie, bo trudno wtedy wyłowić prawdę.  Ja jednakże upierałabym się przy celowym ogłupianiu nas Polaków, w inteligentny sposób o czym świadczy As mieczy rozpoczynający rozkład.

IX denarów wskazuje na... inteligentną reklamę. Hmm...

Cóż, wyraźnie widać, że do końca roku będziemy narażeni na ogólnokrajową reklamę: cudowności dobroczynnej szczepionki. I najpewniej - pożytków wynikających z wyszczepienia.

Zadziwia mnie ów pośpiech związany z NARODOWYM WYSZCZEPIENIM. 

W Anglii szczepić będą już przyszłym tygodniu.

Moja koleżanka z Anglii się zaszczepi, bo koniecznie i bardzo, chce przyjechać do Polski.  Ja absolutnie, chyba, że mnie zwiążą i obezwładnią!

Sam fakt, iż owa genetyczna szczepionka nie jest należycie przebadana, powinien budzić poważne wątpliwości. U każdej średnio logicznie myślącej osoby.

Reklama jest więc, koniecznością. Konieczne jest również wprowadzenie pakietu korzyści i udogodnień, jakie otrzyma delikwent, który się wyszczepi. To mus, to konieczność. Wszak około 50% Polaków nie chce się wyszczepić, a szczepionek zakupiono - dla wszystkich Polaków!

Już sobie wyobrażam jak broń masowego rażenia, jakim jest telewizornia, się uaktywni. Fitów będzie od groma, do zarzygania.

A dookoła dopada ludzi bieda, która spowodowana jest lekarstwem, jaki zaaplikował nam "nasz" rząd, czyli lockdownem. I pewnie ciche przejmowanie majątków, po bankrutujących firmach.

Żadna firma nie przetrzyma po takich lekarstwach, które zafundował nam rząd, walcząc z mniemaną pandemią. 

Smutna rzeczywistość.

Uważam, że w swojej miłościwości i łaskawości, "nasz" rząd pozwoli nam w spokoju spędzić nadchodzące święta... z wyrachowania, bo jakby nie było w kartach widoczna jest taka opcja. 

Jednakże, z powodzeniem mogą założyć, iż nie będziemy przestrzegać tego nakazu. Dla nas Polaków Boże Narodzenie jest bardzo ważnym świętem, które najczęściej spędzamy w gronie bliskich osób, a niektóre rodziny są naprawdę spore, więc jakby nie było, to jest logiczne.

Potem pewnie docisną śrubę, ale to raczej w przyszłym roku, bo tu w rozkładzie to nie jest widoczne.

Rozmywa się SPRAWIEDLIWOŚĆ... to znaczy, że cokolwiek zrobią, czy wprowadzą, będzie działaniem poza prawnym. 

Ja często odnoszę się do totalitaryzmu, czy bardziej (jak mówi pani Pawela) globalitaryzmu, ale absolutnie nie przekłamuję rzeczywistości.

 A czymże jest totalitaryzm? Przeczytajcie sami. Linki zamieszczam poniżej:

  

Encyklopedia PWN

totalitaryzm 

[łac.], 

system rządów (oraz wspierająca go ideologia) charakterystyczny dla XX-wiecznych państw, w których ambicje modernizacyjne i mocarstwowe szły w parze z rozczarowaniem do demokracji, jej kryzysem lub niedostatkiem;

w tym sensie totalitaryzm jest uważany za skrajną i specyficzną postać rządów autorytarnych (autorytaryzm), nowoczesną odmianę tyranii i despotyzmu zapewniającą rządzącym o wiele skuteczniejszą kontrolę społeczeństwa.

Pojęcie „totalitaryzm”, wprowadzone 1925 przez ideologów włoskich faszyzmu (G. Gentile, B. Mussolini) i używane początkowo wymiennie z bardzo ogólnikowym pojęciem „totalizm”, wzbudziło szersze zainteresowanie dopiero wtedy, gdy dostrzeżono strukturalne podobieństwa między państwami faszystowskimi i komunistycznymi: oficjalna, obowiązująca wszystkich ideologia, głosząca radykalne zerwanie z przeszłością, permanentną rewolucję i „wykuwanie” człowieka nowego typu; cenzura i centralnie kierowana propaganda; całkowite podporządkowanie sobie przez państwo zatomizowanego społeczeństwa poddawanego nieustannej mobilizacji; rządy monopartii; terror na ogromną skalę przy pomocy tajnej policji; wyraźnie zdefiniowany wróg wewnętrzny i zewnętrzny; sterowane poparcie społeczne; monumentalizm w sztuce, połączony z wrogością do form uznanych za zdegenerowane i z nihilistycznym lub bardzo wybiórczym stosunkiem do tradycji.

Pomimo znacznych różnic między typami państw totalitarnych (korporacjonizm w faszyzmie; rola rasizmu, szowinizmu, skrajnego nacjonalizmu i antysemityzmu w nazizmie III Rzeszy; nacjonalizacja własności, walka klasowa i uniwersalistyczne hasła ideologiczne w komunizmie sowieckim i krajów znajdujących się w sowieckiej strefie wpływów), uderzające analogie między nimi pozwalają na wyodrębnienie totalitarnego systemu sprawowania władzy. Od tradycyjnych rządów autokratycznych lub dyktatorskich różni totalitaryzm nie tylko ideologicznie nadbudowa oraz skala zinstytucjonalizowanego terroru, lecz przede wszystkim posługiwanie się nowoczesną techniką i organizacją pracy, bez której niezbędny dla totalitaryzmu stopień kontroli nad społeczeństwem byłby nieosiągalny.Totalitaryzm bywa wyjaśniany jako militaryzacja życia publicznego w imię podniesienia skuteczności rządzenia, nawiązująca do rozwiązań z czasów I wojny światowej. Z punktu widzenia psychologii społecznej upatruje się w nim (E. Fromm, H. Arendt) przejaw charakterystycznej dla nowoczesnych społeczeństw masowych „ucieczki od wolności” bądź pustki duchowej w wyniku zeświecczenia. Pod wpływem krytyki (głównie w latach 60. i 70.) zarzucającej zwolennikom teorii totalitaryzmu ideologiczną tendencyjność, nowsze ujęcia odchodzą od pierwotnej tezy Z. Brzezińskiego i C. Friedricha, sugerującej niezmienność, nieodwracalność i jednolitość totalitaryzmu; pozostawiają miejsce na ewolucję, niestabilność, a nawet elementy pluralizmu. Towarzyszy temu tendencja do ograniczania stosowania pojęcia „totalitaryzm” tylko do krajów komunistycznych w epoce rządów J. Stalina i jego satelickich odpowiedników w tym okresie.

W znaczeniu potocznym przeciwieństwo pluralizmu w polityce, życiu społecznym, kulturze, sposobie myślenia. W tym znaczeniu totalitaryzm jest cechą przypisywaną społeczeństwom, grupom społecznym lub jednostkom niezależnie od istniejącej formy rządów. Źródłem poglądów, postaw i zachowań totalitarnych, manifestujących wrogość do wszelkiej różnorodności oraz negujących potrzebę autonomii jakiejkolwiek sfery życia, mogą być, oprócz ideologii, również predyspozycje własne (np. koncepcja osobowości autorytarnej E. Fromma i Th. Adorno).

Zjawisko totalitaryzmu analizowały wybitne dzieła literatury XX w., m.in.:

-  My J. Zamiatina, 

- Kolonia karna F. Kafki, 

- Rok 1984 G. Orwella, 

- Inny świat G. Herlinga-Grudzinskiego, 

- Mój wiek A. Wata, 

- Archipelag Gułag A. Sołżenicyna, 

- Władca much W.G. Goldinga.

Daniel Grinberg

korporacjonizm 

[łac.], 

doktryna społeczno-ekonomiczna i teoria polityczna sięgające swymi korzeniami do średniowiecza oraz korporacji zawodowych i handlowych w miastach (np. cechy, gildie).

korporacjonizm zakłada, że podstawą rozwoju państwa i jego struktur winny stać się korporacje zawarte zrzeszające pracodawców i pracobiorców; podstawy teoretyczne korporacjonizmu są zawarte w społecznej doktrynie Kościoła (np. encyklika Quadragessimo anno 1931), gdzie idea ta została powiązana z koncepcją solidaryzmu; korporacjonizm występuje w 2 formach, tzw. korporacjonizmu autorytarnego oraz korporacjonizmu liberalnego (neokorporacjonizm); korporacjonizm autorytarny to ideologia lub oparty na niej układ ekonomiczny (organizacyjne), kojarzone z tradycją włoskiego faszyzmu; miał służyć politycznemu skrępowaniu przemysłu oraz likwidacji niezależnych związków zawodowych; rozwiązania włoskie zostały wykorzystane w III Rzeszy; korporacjonizm autorytarny występował również za rządów m.in.: F. Franco w Hiszpanii i A. Salazara w Portugalii.

autorytaryzm 

[łac. auctoritas ‘powaga’, ‘wpływ’], 

system rządów powstałych w opozycji do rządów demokratycznych z powodu ich niedowładu.

Potocznie zwany „rządami mocnej ręki”; wprowadzenie rządów autorytarnych odbywa się z reguły przez zamach stanu; przejmujący władzę dyktator na ogół opiera się na armii, aparacie biurokratycznym lub specjalnie wykreowanym ruchu społecznym; autorytaryzm jest systemem bardziej pragmatycznym niż ideologicznym; większą rolę odgrywa w nim władza wykonawcza niż ustawodawcza; władza wykonawcza podejmuje decyzje, ograniczenie zaś władzy parlamentu polega na tym, że nie może on pozostawać w opozycji do władzy wykonawczej; autorytaryzm nie likwiduje instytucji demokratycznych: pozostawia je pod warunkiem, że będą bezwolne, dotyczy to parlamentu, ale także samorządu; wiele spraw ekonomicznych (swobody gospodarcze), społecznych, religijnych, kulturalnych jest pozostawionych aktywności indywidualnej; rządy takie powstały w wielu krajach Europy w okresie międzywojennym (Polska, Rumunia), w Hiszpanii (1939–75), często pojawia się w krajach Afryki, Azji i Ameryki Łacińskiej.